Lysette Schrijft: Voornemens 

'To do' lijstje

Met het nieuwe jaar komen er nieuwe voornemens. Ik schrijf een 'to do lijstje’ met dingen die ik dit jaar wil bereiken of doen; meer ’me-time’, elke dag een rondje lopen, mijn was beter bijhouden, meer tijd aan mijn hobby's besteden, mijn vrienden vaker gaan zien...etc. 
Als ik kijk naar mijn lijstje van vorig jaar kom ik veel dezelfde voornemens tegen. Wat zorgt er toch voor dat ik me nooit zo goed aan die voornemens kan houden? Meestal begin ik vol goede moed, maar na een paar weken val ik weer terug in mijn oude gedrag.  

Meebuigen met de storm

Hoe dat komt? Ik buig mee met de storm die het leven mij soms geeft. De storm die op dat moment even mijn volledige aandacht nodig heeft. De extreme vermoeidheid die ineens kan toeslaan midden op een dag. De slapeloze onrustige nachten terwijl ik toch zo moe ben. De enorme pijn op mijn borst die me ineens kan overvallen. De wondroos, waar ik elke keer zo ziek van word en intens veel pijn van heb. Met als gevolg een opname in het AMC afgelopen oktober. Dan vallen ineens al mijn goede voornemens weg en neemt mijn gevoel de overhand. Ik word dan meegesleurd in een wervelwind die mij hoeken van het leven laat zien die ik nog niet kende. Verdriet, onzekerheid en eenzaamheid voeren de boventoon. Ik vergeet op slag al mijn voornemens die ik in januari gemaakt heb. Dan wil ik vooral, zowel letterlijk als figuurlijk, 'overleven'. Dát is het enige wat nog telt. Dat lijstje met voornemens doet er ineens niet meer toe.

Ik sta er nog 

En dat brengt me terug naar het begin van deze column; een goede gezondheid voor iedereen. Zonder dat komt er van al die goede voornemens niks terecht. Dus ik maak gerust mijn  'to do lijstje’ en hang hem op mijn koelkast, zodat ik er elke dag even naar kan kijken. Tegelijkertijd probeer ik niet te vergeten wat er werkelijk toe doet in dit leven. Niet die verre reis, of die vijf kilo minder. Ik overtuig me zelf ervan dat ik niet teleurgesteld hoef te zijn als ik na een paar weken nog maar één keer per week wandel in plaats van zeven keer. Ik kijk in de spiegel. Mijn lijf heeft na kinderkanker zoveel doorstaan en daar sta ik nog steeds van te kijken. Niet geheel onbeschadigd, zowel lichamelijk als geestelijk niet. Maar toch, ik sta er nog. En dat is veel belangrijker dan welk 'to do lijstje’’ dan ook. Dus ik recht mijn schouders en probeer trots te zijn op wat mijn lichaam wél heeft gedaan in plaats van wat het nu niet meer kan. Daar kan geen 'to do' lijstje tegen op.

Liefs Lysette

Lysette Regeer deelt maandelijks een blog over haar leven na kinderkanker. Lees hier haar andere blogs.